مفهوم متاورس در طول زمان تکامل یافته است و ریشه آن به ادبیات علمی تخیلی و جهان های مجازی اولیه مانند زندگی دوم باز می گردد. اصطلاح متاورس برای اولین بار توسط نویســــــنده داستان های علمی تخیلی نیل استفنسون در سال ۱۹۹۲ در رمان تصادف برفی ابداع شد و از آن زمان برای توصیف دنیای مجازی که کاملاً غوطه ور و تعاملی است استفاده شده است. در سال های بعد، مفهوم متاورس بیشتر توسعه یافته و اصلاح شده است.
یکی از نقاط عطف اصلی در تکامل متاورس، توسعه فناوری واقعیت مجازی (VR) بود. با ظهور VR، ایجاد محیط های مجازی کاملاً فراگیر و تعاملی امکان پذیر شد. این گام مهمی در جهت تحقق متاورس بود، زیرا به کاربران اجازه می داد تا به طور کامل با محیط مجازی درگیر شوند و با آن تعامل داشته باشند.
در سال‌های اخیر، علاقه‌ای دوباره به متاورس وجود آمده است که ناشی از پیشرفت‌های فناوری مانند واقعیت مجازی (VR)، واقعیت افزوده (AR) و بلاک چین است. این فناوری‌ها این پتانسیل را دارند که امکانات جدید و هیجان‌انگیزی را برای متاورس فراهم کنند، مانند جهان‌های مجازی کاملاً فراگیر و اقتصادهای مجازی غیرمتمرکز.
علاوه بر این، ظهور شبکه‌های 5G و محاسبات ابری، ایجاد و اجرای متاورس را آسان‌تر و مقرون‌به‌صرفه‌تر کرده است، با متاورس‌هایی در مقیاس بزرگ که میلیون‌ها کاربر می‌توانند به آن دسترسی داشته باشند. علاوه بر این، استفاده روز افزون از هوش مصنوعی در متاورس فرصت‌های جدیدی را برای ایجاد محیط‌های مجازی واقعی‌تر ایجاد کرده است.
به طور کلی، متاورس از زمان پیدایش آن در ادبیات علمی تخیلی، دستخوش تحول قابل توجهی شده است، و این احتمال وجود دارد که این تکامل در آینده با پیشرفت فناوری ادامه یابد. پتانسیل دنیای مجازی کاملاً فراگیر و تعاملی، و تأثیری که می تواند بر صنایع مختلف داشته باشد، متاورس را به یک زمینه مطالعاتی هیجان انگیز و به سرعت در حال تکامل تبدیل می کند.
